taalgebruik

Als je dan toch een verdienste van Kaddafi moet noemen, is het de aandacht die hij heeft weten te vestigen op de spelling van eigennamen, namelijk hoe weinig eenheid daarin vaak zit. Neem tien kranten en je komt vijf of zes verschillende spellingen van de naam Kaddafi tegen: Kadafi, Kadaffi, Kadhaffi enz. Het gaat bij spellingvariatie in eigennamen veelal om namen uit talen waarin een ander schrift wordt gehanteerd dan ons Romeinse schrift, al schijnt Kaddafi ook in het Arabisch geen unieke schrijfwijze te kennen.

Op 1 januari 1978 verscheen een gedichtenbundel van Eugène Mattelaer, geneeskundige, dichter en burgemeester (van Knokke-Heist), die leefde van 1911 tot 1999. De bundel was in feite maar één gedicht, maar dat ene gedicht werd afgedrukt in tachtig talen. De kernzin van het gedicht was de voorlaatste versregel: '(maar) nooit de moed opgeven'.

“Opdat gedaagde hiervan niet onwetend zou zijn heb ik haar gelaten zijnde en sprekende als voorzegd, kopie van onderhavig exploot, afgegeven onder gesloten omslag, gelijkvormig de wet, zo nodig.” Begrijpt u ook geen snars van deze zin? Toch komt hij letterlijk uit een officiële brief aan een gewone burger zoals u en ik. Nog altijd lijkt onbegrijpelijke juridische taal normaal, maar de kredietcrisis zou nooit zou hebben plaatsgevonden als financiële overeenkomsten in normale, begrijpelijke, taal waren opgesteld. Waar wachten we op?