Wilt u liever geen nieuwe Engelse of Franse woorden in onze taal?

In het Frans worden Engelse leenwoorden gewoon op zijn Frans uitgesproken, bijvoorbeeld [site]science fiction[/cite], [cite]site web[/cite] en [cite]panel[/cite]. In het Nederlands neemt men helaas ook de Engelse uitspraak over.

Voorbeelden van Nederlandse woorden die steeds minder gebruikt worden:
invoer = input
uitvoer = output
actualisering = update

De internationalisering wordt veelvuldig als excuus aangevoerd voor het gebruik van Engelse woorden. Ik woon in Nederland en daar is het qua taal nog een stuk droeviger gesteld dan in Vlaanderen. In Nederland is er een heuse tsunami van het Engels op universiteiten. Sommige universiteiten zijn al zo ver afgedwaald dat ze een Engelstalige naam voeren. Jaarverslagen van transnationale ondernemingen zijn er meestal alleen in het Engels, dat zie je in geen enkel ander land. Het is ook een gebrek aan trots waar men in Nederland aan lijdt.

Ook heel subtiel is dat mensen in een Nederlandstalige context bijvoorbeeld "Harvard University" schrijven en in een Engelstalige context "Erasmus University". Er wordt met twee maten gemeten.

Op zich heb ik niks tegen leenwoorden en bastaardwoorden.
Maar waarom worden er veel Engelse woorden als juist beschouwd terwijl daar al Nederlandse woorden voor bestaan. Ik vraag me soms af waarom frigo of plezant niet juist is. Onze leerkracht zegt steeds dat er al Nederlandse woorden bestaan voor frigo (koelkast) en plezant (leuk, plezierig). Waarom komen er dan wel dagelijkse woorden bij die rechtstreeks van het Engels komen, of die eventueel 'ver-Nederlandst' worden. Het valt mij op dat 'Vlaamse' woorden wat dat betreft minder snel worden aangenomen dan 'Nederlandse'...
Misschien is daar een andere reden voor, niet zoals de leerkracht zegt, maar ik wil wel eens weten welke reden dat is.

Jammer genoeg voor taalpuristen zijn talen geen levensloze materie, maar zijn zij onderhevig aan evoluties. Nederlandstalige boeken van honderd jaar oud komen oubollig over, laat staan dat wij het Middel-Nederlands en het Oud-Nederlands nog in al zijn facetten zouden verstaan. En toch hebben we het over Nederlands. Een taal die niet is bedacht door suffe professoren in een universiteitszaaltje in pakweg Utrecht, maar een taal die vorm heeft gekregen doorheen de tijd, door tendensen, door modes, door de gewone en door de meer verheven man. Deze sprekers van de Nederlandse taal hebben nooit op een figuurlijk eiland geleefd en zijn door handel, migratie en oorlog op andere taalsprekers gestoten, waarop uitwisselingen van woorden en uitdrukkingen plaatsvonden. Uitwisselingen die beide talen verrijkten. Het Nederlands is dus al van in het begin van zijn bestaan beïnvloed geweest en heeft op zijn beurt beïnvloed. Taalpurisme is voor mijn part dus een ideaal van naargeestige dromers (die ik overigens veel succes toewens met het vernederlandsen van 28.000 leenwoorden).

Ontlening is dus een natuurlijk fenomeen dat door een harde hand niet valt tegen te houden. Toch begrijp ik taalpuristen in hun ijver om te voorkomen dat het Nederlands wordt weggespoeld door buitenlandse invloeden, met vandaag het Engels als grootste ‘dreiging’. Engelse leenwoorden bewijzen weldegelijk hun dienst door termen aan te bieden voor zaken waar Nederlandstaligen nog geen benaming voor hebben, maar daar zou het ook zo’n beetje moeten ophouden. Rynn haalde hier eerder al deze uitspraak van Hugo Claus aan: "Ik ben absoluut tegen de puurheid van de taal. Als het iets wezenlijks meebrengt, moet je anglicismen, germanismen en gallicismen meteen cultiveren. Ik geloof niet in het uitgedunde, dat men voorhoudt als het enige Nederlands, ik irriteer me aan de Nederlandse overheersing." “Als het iets wezenlijks meebrengt”, zegt Claus en daarmee slaat hij de nagel op de kop. De ontlening moet een meerwaarde bieden voor het Nederlands. Echter, door onze cultuurbeleving die voornamelijk Anglo-Amerikaans is, worden wij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat overstelpt met het Engels, waardoor sommige Engelstalige uitdrukkingen te pas en te onpas hun weg naar het Nederlands vinden, waaronder ook uitdrukkingen die geen meerwaarde bieden voor onze eigen taal. Een kwalijke tendens. Zo vermijd ik reality tv-programma’s en commerciële zenders in het algemeen omdat het er overloopt van middelmatige Vlamingen die maar al te zichtbaar genieten van hun moment de gloire en alvast hun showbizzcompetentie trachten te uiten door een taalgebruik dat is doorspekt met Engelse krachttermen. Nederlands is niet langer ‘cool’ genoeg. “Kinderen” wordt “kids”, een verwondering gaat gepaard met “Oh my god!”, een meisje is ‘cute’ en een goedkeurende houding druk je uit met “nice!” Laten we nog maar zwijgen over de bedrijfswereld waarin werkelijk alles, van de CEO tot de floormanager, is verengelst. Bedrijven (tot de kleinste toe) doen hard hun best om zichzelf door ‘image building’ een internationaal en competent imago aan te meten. Strooien maar met die nieuwe etiketten!

Liefhebbers van onze taal moeten zich aldus niet Don Quichot-gewijs vastklampen aan het juiste, aan het ‘zuivere’ Nederlands, maar moeten net datgene omarmen wat de taal verrijkt. Het Nederlands zal immers niet gauw worden verdrongen door een cultuurdominante taal. Wel moeten taalgebruikers erop toezien dat deze leenwoorden onze taal niet verarmen. Daarom ijver ik voor een zachte aanpak (een harde werkt toch averechts) van taalinstanties die liefde moet oproepen voor onze eigen taal en het patserig gebruik van het Engels in een slecht daglicht moet stellen. Vergelijk het met roken. Noch wetten, noch hoge prijzen gaan mensen afschrikken om te roken, wel sociale afwijzing. Laat de Vlaamse bevolking op een subtiele manier beseffen dat het onwillekeurig gebruik van Engels ronduit belachelijk en aanstellerig is. Sensibiliseer wel op een subtiele, ludieke en op een aangename wijze, want als je de bevolking té hard in een richting wil duwen, is er het gevaar dat datgene dat je niet wil net stoer of rebels wordt. Een geslaagde aanpak zal zijn doel niet voorbijschieten.

“…Het Nederlands heeft bijna 18 000 woorden uitgeleend aan 138 andere talen in de wereld.”
Door de jaren heen heeft de Nederlandse taal een invloed gehad op andere talen.
Buiten Nederland en België wordt er o.a. in Aruba, Suriname en St. Maarten ook Nederlands gesproken. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands)
Een land, cultuur of taal staat nooit op zichzelf. Er is steeds invloed van buitenaf, maar even goed beïnvloeding van buitenaf.
De Nederlandse taal raakte wereldwijd verspreid door de kolonisatie van Kongo, Suriname, Curaçao,…
De taal van de kolonisten wordt uitgeroepen tot voertaal. Wanneer de kolonies onafhankelijk werden, bleef de plaatselijke bevolking woorden uit de Nederlandse taal gebruiken.
“Vooral in de kolonies hebben we ook woorden nagelaten die dienstig zijn in het bestuur en het onderwijs.” (Nicoline van der Sijs, http://taalschrift.org/editie/75/ze-wilden-onze-potten-en-pannen-en-ze-h...)
Niet enkel kolonisatie is bepalend. Door wereldwijde handel van lokale producten, worden Nederlandstalige termen gebruikt in andere talen.
Een mooi voorbeeld hiervan is het woord ‘zuurzak’ in Curaçao. Eind 18e eeuw werd Curaçao een kolonie van Nederland. De officiële taal werd het Nederlands.
Toch bleef de plaatselijke bevolking Papiaments praten. Deze plaatselijke taal (enkel gesproken op Aruba, Bonaire en Curaçao) is afgeleid van het Portugees.
Ondanks de strijd om hun onafhankelijkheid en erkenning van Papiaments als officiële taal, benoemen ze sommige voorwerpen nog steeds met Nederlandse termen.
De ‘zuurzak’ is een vrucht die in de Nederlandse taal gebruikt werd en de curaçoënaar nam dit begrip over.
Is dit voorval negatief? Neen, dat denk ik niet!
Een taal staat niet op zich. Er is steeds beïnvloeding door cultuur (films, muziek, reizen), economie en handel.
Ik vind het ontlenen van woorden juist een verrijking van de taal.
Voor sommige vreemde woorden bestaan er nu eenmaal geen bondige vertaling of synoniem, dus is het eenvoudiger om dat woord over te nemen.
Hiervoor sluit ik me aan bij de mening van Evelyne Carbonelle: “Een woord als computer vind ik zo universeel, dat het mij haast belachelijk lijkt om zoiets nog te willen vertalen.”
Ontleende woorden hoeven niet vertaald te worden. Door gemeenschappelijke woorden voelen we ons sterker verbonden, ook al spreken we een andere taal. De wereld heeft geen grenzen meer, we worden stilaan één gemeenschap. Waarom fenomenen en voorwerpen die wereldwijd voorkomen vertalen als we het in de ‘vreemde’ taal begrijpen?
Franse en Engelse woorden toevoegen aan onze taal is een meerwaarde.
Het gebruik van vreemde woorden wil toch niet zeggen dat je de Nederlandse woordenschat moet verwaarlozen? Je voegt er enkel iets aan toe.

Het is duidelijk dat onze taal leeft! Niet alleen in België, maar ook in andere landen van de wereld. Een taal bestaat voornamelijk om contacten te leggen met je buren,met mensen uit andere culturen, mensen die een andere taal spreken enzovoort. Door dit fenomeen evolueert onze taal constant. Iedere dag worden er nieuwe woorden gebruikt en overgenomen. Ook uit andere talen zoals het Frans, Duits of Engels… Het is dan toch logisch dat we die woorden in hun oorspronkelijke taal laten staan. Ik vind persoonlijk dat die woorden absoluut geen bedreiging vormen voor onze taal. Integendeel. Het geeft onze taal een extra gevoelswaarde. Hoe belachelijk komt het niet over als je zou zeggen ‘vingergevoel’ in plaats van ‘fingerspitzengefuhl’. Het blijft natuurlijk wel belangrijk dat we het Nederlands blijven onderhouden. We kunnen eventueel aan die leenwoorden onze eigen betekenis geven zonder ze te hoeven vertalen. Maar die leenwoorden mogen in onze taal niet overheersen, anders begint onze taal meer en meer op verzameling van talen te gelijken. Om samen te vatten zou ik zeggen dat we een zeer mooie en variabele taal hebben, met hier en daar een leenwoord, maar zolang we onze taal blijven onderhouden, kunnen we concluderen dat het Nederlands een prachtige taal is.

Na de enquête te hebben ingevuld, wil ik toch ook even hier mijn mening kwijt.

Dat taal evolueert, hoef ik hier hopelijk niet meer uit te leggen. Onze taal groeit en wordt zo groter en rijker aan nieuwe woorden. Toevallig zijn die nieuwe woorden niet altijd neologismen maar gewoonweg leenwoorden. Ik vind dat geen slechte zaak: De tijd dat we voor alles een nieuw Nederlands equivalent moesten uitvinden voor een nieuw woord (uit het Engels of Frans bijvoorbeeld) is al lang voorbij. Ik wil hiermee geen kwaad woord zeggen tegen alle “taalpuristen”, slecht diegene die anglofobie hebben.

Lijden we dan allemaal aan anglofilie omdat we tegenwoordig zonder nadenken een vreemd woord overnemen? Ik denk van niet. Ik zou zelfs beweren dat we kritischer geworden zijn in onze keuze van leenwoorden.

Naast kritischer vind ik ook dat we meer variatie in onze keuze van leenwoorden. Er is geen taal, of het heeft een woord dat we overgenomen hebben in het Nederlands. Engels, Frans, Duits, Spaans, etc., Allemaal bevatten ze woorden die ook bij ons gebruikt worden. Of dat gebruik nu dagelijks of sporadisch is, maakt voor mij allemaal niet zoveel uit. Zolang het woord maar zijn nut heeft in onze taal.

Taal evolueert, en ik vind dat hammergeil. (informatie over ‘hammergeil’ en meer Duitse leenwoorden vind je op http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=HA36UNF8)

Het gebruik van leenwoorden is een fenomeen dat niet enkel in het Nederlands, maar in alle wereldtalen voorkomt. Specifiek in het Nederlands vinden we vooral leenwoorden uit het Frans, Engels en Duits terug. Het overnemen van anderstalige woorden is een natuurlijk iets, en zeker geen slechte zaak die taalverarming veroorzaakt. Het bannen van deze leenwoorden door ze te vervangen door Nederlandse woorden kan leiden tot kunstmatig –en soms zelfs belachelijk- taalgebruik. Mayonaise vervangen door in één richting geroerde saus lijkt me verre van een taalverrijking. Talen en culturen beïnvloeden elkaar nu eenmaal en het is onbegonnen werk om daar iets aan te proberen doen. Probeer maar eens een degelijk Nederlands woord te vinden voor computer of televisie. Het spreekt voor zich dat leenwoorden vooral voorkomen voor recente fenomenen en uitvindingen, die overwaaien uit een anderstalig land, maar ook de verschillende Vlaamse dialecten stikken van de Franse termen. Wanneer je probeert een gesprek te voeren over iets simpels als een fiets, merk je snel dat onze dialecten heel sterk beïnvloed zijn door het Frans. En dialecten kan je allesbehalve taalarm noemen, net onze dialecten zijn het meest creatieve aspect van het Nederlands. Het gebruik van leenwoorden bannen heeft –in mijn opzicht- dan ook geen voordelen, evolueren doet onze taal toch, of het nu in de richting is die wij willen of niet.
Sandrien De Backer
Student Nederlands-Engels

Na een verrijkend debat deze voormiddag met onder andere Johan De Caluwe, heb ik mijn mening omtrent leenwoorden grondig herzien. Vroeger liep ik verloren tussen de tegenstanders en voorstanders van leenwoorden. Tegenstanders schreeuwden luidkeels argumenten zoals: “Het Frans slaagt er ook in om de leenwoorden te bannen!”. Allemaal goed en wel denk ik nu. Ze mogen schreeuwen maar leenwoorden zullen er altijd zijn en zijn er ook altijd geweest. Meneer De Caluwe wees ons allen, de geïnteresseerde studenten secundair onderwijs Nederlands, erop dat het dialect boordevol Franse woorden zit. Hij voegde er meteen ook een spelletje aan toe: probeer maar eens onderdelen van een fiets en een auto op te noemen in het dialect zonder een Frans woord te gebruiken. Ik voelde mijn tenen tintelen, dat doen ze altijd wanneer ik een goed argument gevonden heb om mijn mening te onderbouwen. Leenwoorden zijn een fenomeen dat ingebakken zit in onze Nederlandse taal. Ze eruit koken, filteren, zeven of doorzijgen is een onmogelijke zaak, omdat we al jaren gebonden zijn aan leenwoorden. Organisaties zoals ‘De bond tegen leenwoorden’ (http://bondtegenleenwoorden.nl/) mogen dan een alternatief woordenboek aanbieden, een strak keurslijf zullen ze ons niet kunnen aanmeten. De alternatieve woorden zijn zo uit de lucht gegrepen, waardoor ze potsierlijk over komen. Natuurlijk zorgt de toenemende informatiestroom ervoor dat we steeds meer Engelse woorden ontlenen, doch geloof ik erin dat als we deze op een minder vijandige manier benaderen, dat ze dan eerder een aanwinst zullen vormen dan een bedreiging.

Ik ben er nog niet helemaal uit of ik nu voor of tegen leenwoorden ben.

Enerzijds ben ik van mening dat leenwoorden verrijkend kunnen zijn voor een taal. Sommige leenwoorden kunnen nu eenmaal niet meer teniet gedaan worden, omdat ze volgens mij gewoon niet meer vertaald kunnen worden naar het Nederlands. Deze woorden zijn dan al zodanig ingeburgerd dat ze onvervangbaar zijn geworden en de Nederlandse woordenschat voor een stuk hebben uitgebreid. Het is ook zo dat andere talen ook woorden uit het Nederlands gaan opnemen. Hieruit kunnen we concluderen dat talen elkaar kunnen uitbreiden. Laat ons maar denken aan universele woorden zoals 'politie', 'computer' of 'illegaal'. Deze woorden worden in heel wat talen gebruikt. Ik ben er ook van overtuigd dat dankzij het gebruik van leenwoorden in de moedertaal, de kennis van een andere taal kan worden bevorderd.

Anderzijds ben ik zeer kritisch ten opzichte van het gebruik van leenwoorden. Sommige leenwoorden doen het bestaan van de correcte Nederlandstalige woorden vergeten. Die leenwoorden nemen met andere woorden de plaats van de originele Nederlandse woorden in. Op die manier kunnen leenwoorden dus ook verarmend zijn voor een bepaalde taal. Doordat correcte Nederlandse woorden vergeten worden, kunnen deze ook verdwijnen. De leenwoorden nemen dan met andere woorden de plaats van de Nederlandstalige woorden in. Wanneer deze 'vervangende' leenwoorden zodanig goed geïntegreerd geraken in het taalgebruik, kan het er toe leiden dat originele Nederlandstalige woorden uit het woordenboek verdwijnen, omdat ze zeer weinig of niet meer gebruikt worden. Dit zijn spijtige voorvallen, want een taal staat in verband met de eigenheid van een natie of een land. Wanneer bepaalde woorden verdwijnen, verdwijnt er ook een stukje van de eigenheid.

Ik kan hierbij besluiten dat mijn mening in verband met leenwoorden eerder verdeeld is. Persoonlijk denk ik ook dat het ontstaan van leenwoorden niet tegen te houden is. Zoals Nicoline van der Sijs zei in het interview, wordt een taal langzaam maar zeker verspreid vanaf dat het land of natie die deze taal beheerst, invloed gaat uitoefenen op andere landen of naties. Hierbij verwijs ik naar de invloed van het Engels die van grote invloed is op onze taal, maar ook op veel andere talen.

Leonie De Baets
Studente OSO aan de Arteveldehogeschool - Gent

Tegenwoordig worden er heel wat woorden uit andere talen gebruikt in onze taal. Deleten (zoals reeds aangehaald), defrienden, 'liken', chillen,...U hoor het al, het Engels is in opmars.

In een wereld van technologisering is het logisch dat mensen meer met elkaar in contact komen. Zo wordt ook de taal doorgegeven. De meest universele taal, we kunnen er niet onderuit, is het Engels. Vooral in de wereld van computer en high-tech (...alweer) zijn de Engelse termen schering en inslag. Ze worden door iedereen gebruikt en ik vind dat persoonlijk handig. Iedereen ter wereld weet wat ze betekenen en ze klinken ook goed in hun context. De woorden vertalen zou vaak jammer zijn, 'ontvrienden', ik zeg maar iets.

Wat betreft het woord 'chillen', sommige woorden klinken gewoon aangenamer in het Engels of in een andere taal en dan vind ik het zeker kunnen.

Leenwoorden zorgen voor een verrijking voor onze taal, we hoeven niet steeds zo vijandig te doen.

Leenwoorden in het Nederlands geven mij vast en zeker een gevoel van taalverrijking. We leven in een geglobaliseerde samenleving waar het niet meer dan normaal is dat we vaak in contact komen met vreemde talen en culturen. Buitenlandse uitdrukkingen en woorden komen onze taal als het ware langzaamaan binnen gekropen. En waarom zouden we dit tegenhouden?

Vreemde uitdrukkingen en woorden zijn leuk, nieuw en verfrissend. Ik zie dus geen reden om deze ontwikkeling tegen te gaan. Wel is het belangrijk dat we deze woorden opmerken en dat we beseffen waar ze vandaan komen. We hebben in het verleden immers hard gevochten voor een eigen taal en het zou jammer zijn moesten we deze bezoedelen met tal van vreemde woorden en uitdrukkingen waarvan we de eigenlijke betekenis niet kennen.
Zolang deze toestroom op een natuurlijke wijze gebeurt en rekening houdend met het besef dat dit ontleende woorden zijn, is er voor mij geen enkel probleem.

Zoals ik al eerder aangaf verrijken leenwoorden onze Nederlandse taal. Woorden zoals royalty, babysit, cabaretier, feedback, … zijn vrij moeiteloos opgenomen in ons taalgebruik. Is het dan niet prachtig dat mensen over zo’n talig aanpassingsvermogen beheersen?

Jolien Van der Meeren
Student Nederlands - project kunstvakken
Arteveldehogeschool Gent

De discussie omtrent leenwoorden bestaat al lang, maar steeds weer zorgt ze voor vurige discussies. Zelf heb ik er helemaal niets op tegen dat Engelse, Duitse, Franse… woorden hun intrede maken in onze taal. Ik ben student Nederlands-Engels en gebruik dan ook zelf heel wat leenwoorden in het dagelijkse leven. Ik ben van mening dat dit immers de taal verrijkt en is dat niet de bedoeling van een taal, dat ze groeit en verrijkt wordt door nieuwe woorden? Ook Nederlandse woorden blijken gebruikt te worden in andere talen. Dat geeft Nicoline van der Sijs mooi aan in haar leenwoordenboek. Waarom zou het dan via de omgekeerde weg niet kunnen?

We kunnen het niet meer ontkennen: globalisering is een feit en daar zullen de tegenstanders van leenwoorden nu eenmaal mee moeten leren leven. Globalisering bevindt zich niet alleen op economisch niveau. Het gaat veel dieper dan dat. Die globalisering is immers ook te zien in ons taalgebruik. We kunnen immers niet negeren dat Engels dé nieuwe lingua franca van onze tijd zal worden, of beter nog, al is: http://www.presseurop.eu/nl/content/article/97971-het-engels-dringt-zich..., geraadpleegd op 2/04/2011.

Dat de kleine groepen van Nederlandstaligen – en dan kijk ik vooral naar België en Nederland – Engelse woorden overnemen in hun vocabulaire is vanzelfsprekend. We zijn zeer centraal gelegen in Europa, de Europese top komt hier talrijke keren samen, om Engeland te bereiken hoeft u enkel het Kanaal over te steken van een luttele 34 kilometer lang, Amerikaanse series nemen onze tv-toestellen over en zo kan ik nog even doorgaan.

Het is dus niet onlogisch dat we door deze grote input van die taal zelf ook woorden gaan overnemen. Wie zou er zich nog een wereld kunnen voorstellen zonder het dagelijkse gebruik van woorden zoals meeting, single, date, babysitter, database, manager, link, T-shirt, website… Ik alvast niet.

Vreemd dat in bv. Duitsland en Frankrijk alarm geslagen wordt, maar natuurlijk bij ons niet: De toevloed van het Engels (méér dan het Frans) in de eigen moedertaal wordt té groot.
Het wordt de hoogste tijd dat onze eigenste media het verstand krijgen (?) om geschikte Nederlandse woorden te gebruiken ipv dwaze Engelse woorden (inderdaad, waarom is 'kinderen' niet goed meer?!!)
Waarom geen deskundige aanstellen die strikt controleert of in eerste instantie radio en tv (die toch zo graag Engelse woorden overnemen) zich hieraan strikt(er) houden?
Ach ja, we leven nu eenmaal in een land waar het ons geen barst kan schelen, en de Angelsaksische cultuur wil en moet overheersen ...

Is het te behappen om binnen ons taalgebruik zo min mogelijk engelse woorden te gebruiken? Voorbeeld; het woord 'kids' is bijna het vervangende woord voor kinderen. Zelfs op wenskaarten. En namen van kinderkleding zaken. Zoals de advertentie: 'Alles te krijgen om uw kids te kunnen kleden'

Een van de zelfverklaarde Vlaamse kwaliteitskranten heeft het op haar webstek over 'ochtendupdate', 'middagupdate', enz. 'Ochtendnieuws' en 'middagnieuws' of 'ochtendeditie' en 'middageditie' waren blijkbaar te gewoontjes.
Ook de Vlaamse overheidsomroep VRT stelt zich graag aan: in plaats van een laatste stand van zaken krijgt de kijker/luisteraar nu een 'update'.
Tss...

Er wordt maar doorgeleend. Soms nuttig, als er in het Nederlands nog geen woord bestaat, zoals Televisie of Computer (het "electronisch brein" uit mijn jeugd bekt niet zo lekker), maar helaas maar al te vaak om indruk te maken (zoals tegenwoordig iedereen die ook maar één personeelslid onder zich heeft zich al 'manager' noemt) of om de zaak te ontmenselijken: zo wordt er niet meer gesproken over een "afdeling personeelszaken", maar over een HRD, een "afdeling menselijke productiemiddelen". Dat geeft wel duidelijk aan wat de waarde van arbeiders is in onze maatschappij, maar het is een rotterm, en dan ook nog die afkorting erbij...

Multatuli had het zo'n 150 jaar geleden al door: "ik vind het 'n vreemde manier van vooruitgang, de dingen anders te noemen dan ze werkelijk heten" (Woutertje Pieterse).

Eerlijk gezegd bespeur ik de laatste jaren niet meer zo veel leenwoorden uit het Frans. Dat zal ongetwijfeld allemaal samenhangen met het Verenigdestaatse cultuur-imperialisme. Het is nog niet erg genoeg dat de bevolking wordt afgestompt met Hollywoodiaans tele-vullis en dat het hoger onderwijs wordt be-vrijgezeld-d en be-meester-d (ook al komt dat dan uiteindelijk uit het plan Bologna van de EU, die zich ook onderwerpt aan de wensen van Washington. Ziek! Dát is het in feite...

Ons land ligt op een kruispunt van de wereldeconomie met Duitse, Franse en Engelse buren. Wij ontkomen dus niet geheel aan woorden uit de ons omringende landen zeker voor die begrippen waarvoor wij geen Nederlands woord voor hebben. Maar ik ben tegen het ongebreideld gebruik van een vreemde taal voor de namen/teksten van verenigingen, stichtingen, schoolfeestjes, verkoopacties, regeringsrapporten, etc. en alles wat heel goed in het Nederlands uit gedrukt kan worden en alleen maar tot de Nederlandse burger is gericht.

Jaap